TEKNİK ANTRENMAN
*Uğur DÜNDAR *Mete YAZICI *Seyhan HASIRCI
(*) 9 Eylül Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor
Yüksekokulu
Teknik antrenman kavramı, teknik ve antrenman kavramlarının birleşmesi ile ortaya çıkmıştır. Bu kavramların anlamlarının belirlenmesi teknik antrenmanın niteliğini belirlemede yol göstericidir.
“Antrenman; belirli bir verim durumuna yönelmiş planlı bir süreçtir. Verim durumu ise kondisyonel-koordinatif yetiler,psikolojik yapı ve bireysel özelliklerin bir bütünlük içerisinde etkileşiminin oluşturduğu bir sonuçtur . Bu verim durumunun müsabakalarda üst düzeye çıkartılması ise antrenmanlar ile yönlendirilir”(4).
İkinci kavram olan teknik kolayca açıklanamaz , genel olarak teknik kavramından,
belirlenmiş bir görev için bütün olanak ve yöntemlerin sistematik olarak düzenlenmesi anlaşılır. Brockhous, G. (1973), teknik kavramını,“Doğa yasaları göz önüne alınarak bütün araç ve kuvvetler göz önüne alınarak belirlenmiş hedefe doğru yöntemlerin yaratıcı ve aktarıcı bir biçimde düzenlenmesidir” diye tanımlamakta ve teknik antrenman kavramının niteliğini belirlemek içinde bu kavramları şöyle açıklamaktadır:
“ 1- Aktarım: Belirli bir hedefe yönelik olarak araç ve kuvvetlerin , yöntemler aracılığıyla aktarımıdır.
“ 2- Yaratıcı Oluşturum: Bu yöntemlerin teknik antrenman içinde kullanılmasıdır” (4).
“Her sporsal teknikte , geçmişten bilgi ve deneyim aktarıldığı görülür, bu nedenle,
bu deneyimlerin arttırılması gerekmektedir.Bu eylem boyutunda her antrenör ve sporcu başarılı sporcuların spor tekniksel davranışlarını ya da ideal tekniklerini kopye ederler” (Lehnertz-1988) (4). Bu teknik kavramları yorumlanırken bir taraftan deneyimlerin aktarılması, diğer taraftan yaratıcı bir yapılanmanın gerekliliği ortaya çıkar.
Antrenman süreci yalnızca fiziksel verim faktörünün düzeltilmesi değil, buna bağlı olarak teknik becerinin de geliştirilmesidir. Motorik temel özelliklere bağlı olarak tekniğin ihmal edilmesi fiziksel kondisyona etki eder. Tekniğin önemi spor disiplinlerine görte değişiktir. Kesinlik ve ifade içeren spor disiplinlerinde (Buz pateni, cimnastik) üst düzeyde teknik uygulama gerektirir. Çabuk kuvvetin gerekli olduğu spor dallarında, çabukluk zaman akışı ve maksimal kuvvet içerilmesi nedeniyle teknik önemli ölçüde gereklidir. Mücadele sporlarında ve oyun sporlarında teknik önemli ölçüde gereklidir. Mücadele sporlarında ve oyun sporlarında teknik , kompleks mücadele ve oyun pozisyonlarının çözümüne etki eder. Dayanıklılık gerektiren spor branşlarında ise teknik öncelikle ekonomik fonksiyondur.
Sportif uygulama etkinliğinde , verim yükseltilmesinde yoğun bir teknik eğitimin gerekli olduğu bilinmektedir.
Tekniğin çeşitli spor dallarındaki anlamı çizelge 1’de gösterilmiştir.
Çizelge 1- Tekniğin çeşitli spor
dallarındaki anlamı (Mühlfriedel) (5)
Spor dalı Gur. Spor Dalı
Karakteri Kondisyon
Ağır. Tekniğin Anlamı
Çabuk Kuv. Sprint,Atma
Yüksek hız Maksimal
ve Çabuk Yoğun güç kul-
Sporları Atlama maksimal
güç kuvvet ön planda ve en
Halter
yüksek hız
yalnızca elverişli
hareket koordinas-
yonu, yani iç ve
dış güçlerin en
uyumlu
çalışmaları ve
ekonomik kas
yönlendirilmesi
sonucu elde
edilebilir.
Dayanıklılık Orta ve uzun Yüksek aerob Aerob dayanıklılık Elverişli hareket
Sporları mes. Kayak muk. anaerob daya- anaerob day.statik
yönlerinin,yani
Kürek, Bisiklet nıklılığının
ve dinamik kas gücü fonksiyonel kas
Yüzme. Birleşimi dayanıklılığı ön planda
ve hareket
Kullanımıyla
ekonomik veopti-
mal dayanıklılık
çalışmaları
yapılabilir.
Kombine A. Jimnastik, Hareket kombi- Kas gücü, anaerob Ritim, akıcılık
Hareket Buz Pateni nasyonu, ifade dayanıklılık ve esneklik harmoni,
Sporları R. Jimnastik ve kondisyonel tekniğin oluşturulmasında esneklik denge
Yeteneklerin belirli bir rol oynarlar. gibi hareket ö-
Birleşimi zelliklerinin
ve koordinatif
yeteneklerin
ağırlıklı rolü
vardır.
Oyun
ve Tenis,Judo Teknik,kondisyon Kuvvet, çabukluk Kuvvet ve ça-
Mücadele Futbol,Boks ve taktik birleşimi esneklik,anaerob buk kullanımı-
Sporları
dayanıklılığın nın Spesifik
Büyük önemi vardır. Teknik yoluy-
la yükseltil-
mesi(hareket
dizilerinin e-
konomikleşti-
rilmesinin ya-
nı sıra kuv-
vet uygula-
malarının
maksimal
kullanımı)
SPORTİF TEKNİĞİNİN ÖLÇÜTLERİ VE ÖZELLİKLERİ
Teknik antrenmanın içinde bulunan beceri düzeyi ve ulaşılması gereken motorik hedeflere eşitlenmesi gerekir.Ulaşılması gereken hedef sporcunun gelişim durumuna
bağlıdır.Tüm hareket oluşumunda , bilimsel olarak gelişimin ilk adımın bir teknik modelin seçilmesi ve uygulamaya konulmasıdır.Hareketin nicel yönden, biomekaniksel belirlemesinde dinamik kavramlar söz konusudur. Kinamatik özellikler hareket akışının zaman ve alan içerisinde örneğin; uzunluk özelliği (adım uzunluğu, savunma yolunun uzunluğu ) ve kat edilen yol özellikleridir ( eklem açısı, sıçrama açısı gibi ). Bunlar aşağıdaki sıraya göre incelenir.
1.Hareket bölümlerinin ayrıştırılması:Örneğin; koşu, sıçrama, uçuş, iniş.
2.Zaman özelliği aracılığıyla hareket bölümlerinin doldurulması: zaman özellikleri hareket bölümlerinin sürelerini içerir.Örneğin; sıçrama öncesi koşu
bölümünün süresi gibi.
3.Uzunluk ve yol özelliğinin :örneğin; uzun atlamada sondan bir evvel ve son adımın uzunluğu gibi.
4.Vücut
özelliğinin incelenmesi:
Dinamik özellikler hareket açısının, kuvvet açısından dinamik ve zamansal olarak incelemesidir.Burada özellikle frenleme ve savunma kuvvetiyle dönüş noktası
söz konusudur.
1.Savunma yolu ( savunma yolunun uzunluğu ve formu )
2.Kuvvet ve frenleme ( örneğin; uzun atlamada patlayıcı bir sıçrama yapabilmek için dayanma safhası ve amortisasyon ile sıçramaya geçme ).
3.Bölümsel amaçların koordinasyonu, savunma hareketinin zamansal uygunluğu, örneğin ; sıçrama bacağının basışı, savunma bacağının – kolların uzun atlamadaki hareketi.
4.Kuvvet veya dönüş noktası; örneğin, uzun atlamada yatayda kazanılan hızın tahtaya basış ve sıçrama anında yataydan açısal bir yüksekliğe aktarılması, kuvvetin
hızın transferi. Spor tekniğin yapısı aşağıdaki çizelgede gösterilmiştir.
Çizelge 2 :
Spor tekniğinin özellikleri (Martin’e göre) (3).
SPORTİF TEKNİK
|
Branşa uygun karakterleştiriliş.
BÖLÜM
YAPISI |
||||
Alan-ZamanDüzenleme |
ve |
Dinamik-Zamansal Düzenleme |
||
En Önemli Özellikleri En Önemli Özellikleri
*Zaman özelliği *Optimal savurma yolu
*Uzunluk ve yol özellikleri *Frenleme ve itme kuvveti
*Sürat özelliği *Koordinasyon ve kısmi
güdüleme.
*Dönüş noktaları.
Tekniğin
Sınıflandırılması
Spor etkinlikleri aşağıda belirlenen teknik sınıflandırmalara ayrılmıştır:
-Tek ve/veya çoklu teknik
-Verim /müsabaka durumuna göre sürekli veya değişebilir teknik.
Bu sınıflandırma şunlardır:
1-Tek bir tekniğin uygulamayı belirlediği ve sürekli bir teknik modele dayalı sporlar. Uygulamanın yapısında ona bağlı olarak kalıcıdır.Bu kategoriye saha ve pist
sporlarının pek çoğu girer.
2-Çoklu tekniğin tüm verimi ve müsabaka yapısını belirlediği sporlarda göreceli olarak süreklidir.Belirli teknikler arasında, teknik modelin benzerliği vardır; fakat her bir teknik ayrımsanabilir şekilde çok farklıdır.Bu kategoriye jimnastik, dans, buz pateni, dalma gibi sporlar girer.
3-Çoklu teknikler hızla değişen müsabaka yapıları içinde gerekli olabilir, sporcular müsabakanın değişen koşullarını karşılayabilecek diğer doğru teknikleri seçmelidirler. Bu kategoriye tüm takım sporları mücadele sporları ( rakiple temas olan ), denizcilik, tırmanma, golf, kano gibi sporlar girer.Buradan görülüyor ki teknik eğitimin gelişmesi her sınıflandırma için değişik bir yöntem izlemelidir. Fakat teknik eğitim için tüm spor dallarında şu sıralamayı yapabiliriz:
-Kapalı bir ortamda tekniği geliştirmek ( çevre ve müsabaka engeli olmaksızın ).
-Açık bir ortamda belli bir süreçte tanışmak ( daha fazla çeşitlilik ).
-Müsabakanın gelişen yoğunluğuyla tanılamak.
Teknikleri genellediğimiz zaman ana sorun, antrenman biliminin çok sayıda spor dalının tekniklerini ve onların binlerce değişik çeşidinin düzenlemesini yapıp teknik
antrenman için genelleme yapıp yapamayacağıdır. Bazı çalışmalarda çok sayıda özel teknik, bir çizelge içerisinde toplanmış ve teknik grupların çeşitli özellikleri birlikte değerlendirilmiştir.Mechling teknik grupları şu şekilde sistematize etmiştir:
“Beceri tiplerini 4 grupta ayrımlaştırır; dönüşümlü ya da dönüşümsüz (zyklik, azyklik ), karakter ve kapalılık ( sürekli kalan durumlarda beceri uygulaması ), açıklık
( koşulların sürekli değiştiği ve çoğu zaman önceden kestirilemediği ) koşullarında geçerlidir.
1. Tip Beceri : Kapalı bir beceri, sürekli kalan bir durumda dönüşümlü ( serbest yüzme ) ya da dönüşümsüz ( gülle atma ) hareket akışı.
2. Tip Beceri : Sürekli aynı kalan çevre koşullarında bütün hareket akışının parçalarının birleştirildiği koşullar ( jimnastik, kule atlama ).
3. Tip Beceri : Açık beceri çok sağlam temel yapı buna karşılık standart olmayan koşullarda uygulama ( kayak ve tüm dalları ).
4. Tip Beceri : Açık beceri tipi, spor oyunlarında ya da mücadele sporlarında görüldüğü gibi beceriler hem tek başına hem de izole edilmiş bir biçimde
gözükür.” (4).
Bu saptanmış modellerden teknik antrenman için aşağıdaki ilkeler geliştirilmiştir;
“Bütün özel teknikler, dönüşümlü ya da dönüşümsüz, kapalı ya da açık olsun temel teknik üzerine kurulurlar.Bunun anlamı ise otomatikleştirilmiş becerilerin hareket kombinasyonları içerisinde değişen koşullarda bile temel işlevlerini yaptıklarıdır. Bu ilkenin spor alanına uygulaması ise bu becerilerin ‘Driller’ biçiminde antrenmana uyarlanması ve değişik koşullarda uygulanması ile gerçekleşir.” (4)
Teknik sınıflandırma her tekniğin amacı düşünülerek de yapılabilir. Bu konuda Dyatchkov şunları önermiştir:
“1-Sporun gerektirdiği modelde, kısa süre içinde yoğun kuvvet koordinasyonu gösteren sporun gerektirdiği madde gereksinimini karşılamaktır. Bu sprint, atma ve
atlama branşlarını kapsar.
2-Dayanıklılık gelişimi ile optimal kuvvet aktarımına imkan vermek.
3-Fiziksel yetilerin gelişiminde programda belirlenen hareket verimlerinin kesinlikle izinde olması gerekir. Bu jimnastik, trambolin, dalma ve artistik buz pateni dallarını kapsar.
4-Sporcular ve ortamla ortak çalışma yapanlar, buna bağlı olan kompleks problemleri olan sporlarda çözümü kolaylaştırır. Bu takım oyunları, mücadele sporları, raket oyunları gibi dalları kapsar.
Şurası da gayet açıktır ki sınıflandırma için bu çabalara karşın verilen bir aktivitenin, bu listelenen kategorilerden birden fazlasına da girdiği görülebilir. Bununla birlikte sporları sınıflandırmak, sporcunun planlanan temel teknik gelişimini kurmak için plan hazırlamaktır.
Sonuç olarak ; belirli sporlarda, belirli sporcu için tekniğin özel amacının antrenörce belirlenmesi yeterli olarak görülmektedir. Bu belirlendikten sonra
antrenöre, anatomi, biomekanik, psikoloji, sporun kuralları,o spordaki deneyim, sporcunun durumu ve bunun gibi bilgilerle teknik gelişmenin planını formülleştirmek kalır.”(1).
TEKNİK
ANTRENMANIN GENEL AMAÇLARI
Teknik antrenmanın genel amaçları maddelersek;
1-Sporcunun öğrenme ve verimliliğini yapılan spor branşı ile ilgili en etkili tekniğe yöneltmektir. Bu , antrenörün belirli bir düzeyde bilgi seviyesi , sporcunun var olan potansiyel ve bunun gelişmelerine, başarıdan hoşlanan diğer sporculara kullanılan tekniklere, öğretim ve gelişim yöntemlerine vb. sahip olunmasını gerektirir. Kısacası antrenör, teknik ve biomekanik mode4lle sporcu üzerinde ve spor dalı ile ilgili sporcuyu başarıya götürecek bir yöntem hazırlamalıdır.
2-Sporcuyu öğrendiği teknikle dengeli bir verime yöneltmektir. Bu sporcunun verilen teknikte uygulamasının zorunlu olduğu hareketleri gerektirir. Bir sporcu öğrenmeyi mükemmelleştirmek için bütün koşulları zorlamalıdır. Öğrenme eylemini olumsuz etkileyen faktörlerin neler olduğunu da öğrenme eylemi içinde bulup düzeltmek gerekir.(örneğin; rüzgar ve havadan, spor araçlarından, deniz düzeyinden ,yüksek rakımdan, seyirciden,diğer sporculardan veya başka nedenlerden meydana gelen engellemeler olabilir.)
3-Daha sonraki bir amaç da sporcunun kullandığı tekniğin yanı sıra gerektiği durumlarda kullanabileceği diğer tekniklerin de mükemmel düzeye getirilmesini
amaçlar.
ÖĞRENME ve
HAREKET EYLEMİNİN FİZYOLOJİK TEMELLERİ
Öğrenme sürecinin anlaşılır olabilmesi için, bir hareket eyleminin uygulanması ve uygulamada oluşan hatların düzeltilmesi aşamalarından geçilmesi gerekir. Bir hare-
ket eylemi üç bölümde incelenir;
1.Bölüm-Eylem hedefinin ve hareket tasarısının saptanması ile eylem hazırlığı,
2.Bölüm-Eylem kararı,
3.Bölüm-Önceden düzenlenen programın uygulanmasıyla eylemin yapılması.
Hareketin öğrenilmesinde ve düzeltilmesinde 1. ve 3. bölümlerin önemi büyüktür.
1. Bölüm, öğrenme sürecinde hareket tasarısının kesinleşmesi ve gerçekleştirme temelinin düzenlenmesi, 3. bölümde reafferenz sistemin düzeltme mekanizması
üzerindeki etkisinin geliştirilmesi söz konusudur. Reafferenz sistem kavramından, düzeltilen uygulamaların bütünlüğü içinde hareket etkinliklerinin ve hareket analizlerinin kapsadığı alan anlaşılır. Afferent, efferent ve reaaferent sistemlerin fonksiyonları aşağıdaki örnekte kısaca açıklanmıştır.
Büyük beyinden gelen emir afferentlerden gelen uyarılara göre sentezlenir, omuriliğin ön boynuzundaki motorik efferentlere emir verir, bu efferent sinirler aracılığıyla kaslara uyarı verir. Aynı anda bu effrentler omurilikte toplanır. Reafferent düzeltmeler duruma bağlı olarak hareket eyleminden sonra devreye girerler. Bu sporcunun çabukluğuna ve verim durumuna bağlıdır. Bir tenisçinin sert bir şekilde ağın üstüne çarparak yönü değişen topu karşılaması buna örnek olarak verilebilir.
Tasarlanmış bir hareket eylemi içinde , değişik programlama yeteneği, başlangıçtaki öğrenme programı içinde değil, yüksek teknik düzeydeki verim sporcularını da adı geçen hareket eylemi bölümleri söz konusudur.
Çizelge 3:
Hareket Eylemi ve Düzenleme Mekanizması, (Martin’e göre) (3).
SÜRECEK
Yayına Hazırlayan : Onur ÖZKOPARAN